...

اینک تویی اسیر چنبره ی مارواژه ها

                                                   آنگاه که

             در زیر سُمّ ستوران بادپا

                                              دور از نگاه سرد نقابدارهای شب

        لرزید این زمین تب زده

                                       ..از

                                       سستی عقاید سردابهای پوچ

                                                                        گویی که گندم رعیّت سرخ نگاره ها،

                                   از دستهای سبز ما

چو کاهی ربوده شد